Köprü altından akan, incecik bir ırmağım ben.
Sızın, sızım olur dökülür.
Killerim kuru dallarda yozlaşır.
Yontulmuş bir hüzün ağacının kökü olurum.
Ben ağlarım ve ağladıkça güneşi tutmak gibi bir derdim olmaz.
Ben ağlarım ve gece tutunur gözlerime.

Hoyrat bir rüzgar eserken, titrer tendeki ateş.
Tendeki ateş, üç beş odun parçası.
Gök yarılır üstüme dökülür buz gibi sular.
Sular sızıma karışır, sızım kumlara.
Kumlar bir kumsalda toplanırken ayaklarının altına hasır olur.
Ben ağlarım ve ağladıkça güneşi tutmak gibi bir derdim olmaz.
Ben ağlarım ve gece tutunur gözlerime.

Serzenişte bulunur bir kadın çığlığı.
Ve bir adam yumruğunu savurur.
Kan kokar burnuma, uyuşur ayaklarım ve sendelerim de sonra.
Zihnim benden izinsiz düşünür seni, düşündükçe kar yağar şakaklarıma.
Haberin olmaz, umursamazsın ve umurumda değildir umursadığın.
Ben ağlarım ve ağladıkça güneşi tutmak gibi bir derdim olmaz.
Ben ağlarım ve gece tutunur gözlerime.

Kendini temizlemeyen bir su gibiyim.
Bir denize dökülemedim gittim.
Yine akşam oluyor, güneş doğmamıştı halbuki
Hayattamıyım hala, yaşıyormuyum ?
Ölü yada diri, her ne ise sen yoksun.
Güller gülenlerin olsun Ey sözümün sahibi.
Ben ağlarım ve ağladıkça güneşi tutmak gibi bir derdim olmaz.
Ben ağlarım ve gece tutunur gözlerime.