Yokluğunu bastırmak için
Kaç bahar süsü verdim ömrüme
Kaç intiharın şafağında sabahladım
Kaç kez düştü uçurumlar peşime

Ayaklarının ritmine uydu ya yüreğin
_Koca gövdeye neyler ki yumruk kadar yürek_
Sen vazgeçtin ya bizden
Bizsizliğin ıssızlığına alışamadım ben
Yaşayamadım rüzgarında zamanın
Dokunmadım sensizliğime
Seni çaldı gece yarılarında telefonlar
Seni söyledi bildiğim bilmediğim dillerde
Bütün şarkılar
Seni anlattı uzak bir şehirde
Hüznü ezber etmiş yağmurlu nice akşamlar

Ah canımın esrik ve eksik yanı
Anlaşılmayı bekleyen alışkanlığımsın sen
Her şeye geç kalmışlığım
Sevinç taşkınlığım
Keder aşkınlığım
Cesaretsizliğime pişmanlığım
Çıkmaya az gönüllü canımsın sen

Ama yine de
Kendini inkar eden bir eylemin peşinde
Parmak izlerinden aşka gittiğim
Şah damarımda şahlanan
Azıcık eksilse de
Çokça tazelenen umut yanımsın sen