Acı dolu bir inkârla bağırmak istiyorum
Kelimelerim hiçliğe karışıyor
Karanlık bir duvar gibi kederler
Ne yana dönsem bir duvar yıkılıyor üzerime
Dört yanı sularla çevrili bir ada gibiyim
Boğuluyorum hüzün denizinde
Bir damla gözyaşı yüzümü yıkarken
Hıçkırıklarımı buruk bir tebessümle susturuyorum
Sadece ağlamak istiyorum sahteliklere


Gözlerime ışıl ışıl parlayan dost sandığım suretler
Umutlarım sararırken
Gözyaşı yağmurlarında ıslanırken neredeydiniz?
Bir omuz vererek niye girmediniz hüzünlerimle arama
Mendilsiz kaldım yalnızlığın omzuna sığınırken
Nefessiz kaldım yastığıma sarılırken


Gönlüme güneş gibi doğan aşk
Yüreğim ağlarken
Taş duvarlar enseme bırakırken soluğunu
Neredeydin?
Niye göz çukurlarıma bir damla da sen bıraktın
Neden nefesim kesildiğinde
Bir nefes olamadın ciğerlerime?


Yüreğimi doldurduğunu sandığım yalan suretlerinizle
Sahte kalabalığınızla
Ne çoktunuz bir zamanlar hayatımda
Yoktunuz
Hiç olmadınız aslında ağlarken
Hep gülerken tuttunuz tebessümlerimin ucundan
Gülerken dokundunuz avuçlarıma
Oysa yüreğim kanarken ihtiyacım vardı
Bassaydınız ya yaralarıma
Gözlerinizden akan bir damla tuzu


En çok güvendiklerim
İncittiğiniz yüreğimin kanayan yerinden konuşuyorum
Ne olur artık acıtmayın düşlerimi
Ne olur artık ağlatmayın gülüşlerimi
Geldiğiniz gibi gidin
Sessisce alıp götürün kuru kalabalığınızı yüreğimden
Yalnızlık daha evlaymış yalan suretlerinizden



Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)