Ey Nebi
Asırlar sırlarını döktü bir bir
Adımlarında dirildi toprak
Müjdelerle düştün ömrümüze
Can oldun bize

Ey Nebi
Ey can içre can
Can suyum; güneşim
Ayım ,yıldızım
Gönül yaldızım, efendim
Duy yürek çığlıklarımı
Gül yüzüne meftun olup çöllere düşen
Kırılıp kumlara karışan sesimi duy ey Nebi
Özlemin taşıyor dudaklarımdan
Bildiğim ve bilmediğim bütün dillerde
Adın zikrediliyor secdelerde
Sana varan yollara düştü ayaklarım
Kul acizliğinde

Sen ki cemresisin insanlığın
Dirilişin, sevincin ,umudun
Müjdesisin efendim
En sevgilinin en sevgilisi
Yaşayan ayetisin
Varlığa rahmet efendim
Çölleşen ruhlarımıza yağmur
Varlığına âmâ gözlerimize ışık
Ümmetine âşık efendim
Özledim…duy sesimi
(G)özyaşlarımsın efendim

Yüreğim özleminde karıncalanıyor nicedir
Dilimde gönlüme vuran bir şarkı :
‘’Sen gülünce güller açar gül pembe
Bülbüller seni söyler biz dinlerdik gül pembe
Sen gelince bahar gelir gül pembe
Dereler seni çağlar sevinirdik gül pembe’’

Mevsim bahar
Mevsim gül mevsimi
Mevsim vuslat mevsimi
Açan bütün çiçekler gül
Zaman gül, zamanda an gül
Asırlar öncesinden gel gül bize

Ey Nebi
Nisan olur mu nisyân
Sensiz tam olur mu insan
Kurak topraklarda çağlıyor
Çoğalıyor sevgin
Nabzımda atan nefesin
Şahdamarısın efendim

Dudağımdaki sessin efendim
Hasretimsin yangın yangın
Asırlar öncesinden
Bir nisan gecesine denk
Çık da gel şimdi
Gel…şâd olalım efendim