’Hiçbir şey göründüğü gibi değil’
İşte böyle başladı
Hep yarım ve hep ıslak kalan bu hikaye
Gözyaşını bastırmak için
Şiir geveze bir bahane

Çocukluğum ayaklanıyor patikalardan
Papatya kokulu mektuplar yazıyorum
Etekleri eprimiş çiçekli elbiseme
Ellerimde hayalbaz kırmızı rugan ayakkabılar
Geri sarıyorum anne
Dağlı rüzgarlarla raks ediyor kalbim
Bil/sen
Nasıl soylu bir kabiledir merhamet
Her faniye inmiyor anne

Ağlamak ve anlatmak rahatlatıyor insanı
Her kaçışta oltasına takıldığım zamanlar olmasa
Solmasa erken kayıplar vermiş kanımda kırmızı
Süpürmezdi gençliğimi yaşamla ölüm arasındaki bir sızı
Yaş dökmezdi dikçe dağların bağrındaki kabre gözüm
Ne söylesem kalkanı düşüyor yüreğimin
Ömrüm süresiz bir ağıt oluyor anne
Duaya sürüyorum dilimi
Sitem makamında bir ayet okuyorum
Yokluğunun geçip de gidemeyişine

Unutmak , önemsememeyi becerebilmekti
Yeni durumlara alışmaktı kısaca
Ama unutmak oturmuyor ki göğsümde anne
Gençliğim çocukluğuna hasret güneyli bir göçebe
Gençliğim gözleri dağlanmış bir körebe
Sen, rüzgarlara fısıldadığım türkülerin
Geçerliliğini kaybetmiş bir davet olduğunu bilme yine de

(Ç)alıntı mutluluklarım olmadı değil
Fark etmedin,
Bendim ; yalınayak düşlerinden geçen
Seni uykunun tuttuğu gecelerde.
Fark etmedin,
Bendim yüreğinin gergefine
Sancılı kıvrımlar dokuyan anne
Yıldızların bir birine sır olduğu seherde
Gecenin gökyüzünü öpen bendim

Artık ağlamayacağım anne
Denizler çerçeveleyip asmayacağım gözlerime
Ama ,ne olur , bir daha
Beni sen doğurma anne


Çünkü
Hiçbir masal senin kadar gerçek
Hiçbir gerçek senin kadar masal değil anne


Sesi ve yüreğiyle bu şiire ruh veren sevgili Yüreği Sürgün’ e teşekkür ve sevgimle...