bir avuç toprak için çırpınıp durdum
onu doldurmakmış gözbebeklerime muradın
gönlümü bir rüzgar edip sana savurdum
besmele gibi dururken dudaklarımda adın

sanaydı çırpınıp içimde çatlayan şafak
umudun açılmamış gonca gülüydün
çöl ettin ömrümü dönde bir bak
oysa firdevs bağının mor sümbülüydün

şimdi içime oturmuş kaskatı taş gibisin
gözümde kuruyup akmayan yaş gibisin
hasretten bir ejderin omuzlarında baş gibisin
anlamadım yeşil düşleri kurutmakmış maksadın

gafil bilmiyorki nesin sen, ne diye aysın
sensiz günlerini nerde ne diye saysın
tutunamadı yüreğine bırak yıldız misali kaysın
bende artık tamamsın varsın dolsun gözlerimde miyadın

efkarın çığı anlamaz önüne katar beni
umudun yüzü asık, kaşında çatar beni
boş bir hayal gibi yüreğin, zamana satar beni
elbet silinir bir gün aşk defterinden kaydın

garip ali’yi sonsuzda arayıp sorma
yıkılmaz bir dağ gibi karşımda durma
bırak yakamı gazel gibi beni savurma
dilemiştim cümle kullar içinde beni tek sen anlasaydın


ALİ RIFAT ARKU
31/12/2012
İSTANBUL