bıçaklanmış bir rüzgâr
ölü suyun solgun yüzüne düştü
sokak çocuklarının kanlı
birbirini yiyen dişleri arasından battı güneş
besmelesiz hükümran bir karanlık çöktü şehre
teneke ateşiyle ısıtılmış düşlerle uyudu çocuklar
ayın karanlık yüzünü anlattı gece
sessizce dinledi kuşlar
sabaha kadar

vakur ölüler mezarlığı bir dünya
her yeri kuşatmış harami yangınları
kimi kılıçla mızrakla okla yayla
kimi tabanca tüfek bombayla
dünden bugüne ölümün adı
kimi sultan kimi peygamber kimi imparator
kimi bey kimi şeyh kimi patron
kimi devlet kimi kadı
her çağda elini kolunu sallayarak dolaşıyor
ölümün vakur celladı

yakılmış buğday tarlalarından
talan edilmiş yağmur ormanlarından geçiyor
kör kurşun yağlı urgan giyotin
karanlık izbe köşelerde zindanlarda
dört köşesi yaldızlı yalanlarda
bir ölenden bir doğana miras kalıyor
görünür görünmez zincir palaska
zulme verilecek soysuz bir omuz
bayırlar bitti acı insanlık düzünde
yamyam şenlikleri devam ediyor
ayın karanlık yüzünde

14 Haziran 19
ali rıfat arku
istanbul