Son zamanlarda
Dilimde
Hiç kimselere söyleyemediğim
Son bir umut türküsü
Dışarıda ise
Bangır bangır
Özgürlük şarkıları çalarken

Kalın kelepçeler taktılar
Kollarıma
Kim oldukları bile
Belli olmayan
İnsan müsvetteleri

Milletimin
Özgür fikirlerini
Duygu ve düşüncelerini
Nezaman anlatmaya kalksam
Soğuk ve rütübetli
Hücrelerde buldum
Her defasında kendimi

Oysaki anlattığım
Ve karaladığım
Bütün şiirlerimde
Tek isteğim vardı
Bu asil Milletin
Haklarını aramaktı

Ben bir şairim
Gözümün görebildiği
Herşeyi yazıp çizmek
Bütün güçlüklere rağmen
Halkımın sorunlarını
Adam gibi anlatabilmek
Bir halk şairinin işidir

Korkutmaz beni
Hiç bir zaman,en büyük
En kötü ölümler bilene
Gerekirse ülkemin
Ve halkımın
Çıkarları ve huzuru için
Canımı bilene
Feda etmeye razıyım

Benim gibi insanlar
Yıllarca yazdılar düşüncelerini
Kimisine bölücü dediler
Kimisine vatan haini
Kimisine ise korkak dediler

Ama onlar
Hiç bir zaman
Söylenen sözlerede
Yapılan hakaretlerede
Aldırış bile etmediler
Çünkü onlar
Bu asil Türk milletinin
Öz ve öz,halk şairleriydi...

Ufuk GÜNEY