Son zamanlarda
İçimde,hiç kimselere
Söyleyemediğim
Devrik cümleler kurma
Telaşım var

Koybolmuşluğun
Ötesinde biryerlerde
Karanbola yaşayan
Şehirler ağlıyor

Bir bilmece gibi
Çözümsüzlük sarmış
Dör bir yanımızı
Düşüncelerimizde

Beyazla kara
Karışmış gibi sanki
Baktığımız heryerde
Kötülük sarmışcasına
Bağırıyor çığlıklar atarak
Bütün şehirler

Bilinmeyen
Bir zaman diliminde
Ummadığımız
Karanbola koşturmalar
Yaşıyoruz hepimiz

Yaşamış olduğumuz
Hayatlarımızın
Bütün evrelerinde
Huzur ve mutluluklar
Ararken her birimiz

Süslenmiş cümlelerin
Ardına sığınıyoruz
Oysaki hepimizin
Bir insanlık yanı varken

Esiri oluyoruz
Bütün şaytani düşüncelerin
İçimizde söyleyemediğimiz
Bütün güzel sözlerimizi
Katlediyoruz
Bir heves uğruna

En büyük
Şairlerin söylediği
Bütün aşk dizelerinde
Kendimizi bulmuşken
Yoklukları yaşıyoruz
Kalbimizin hüküm giymiş
En derin yerlerinde

Bir karanbol
Hayatın içinde
Bir çoğumuz yok olup
Gidiyoruz
Büyük bir bilimeze doğru
Herşeyi bildiğimiz
Ve gördüğümüz halde bilene

Şunu demeliyimki
Aklımızın
En uç noktasında
Yaşıyor olsakta
Bir çoğu şeylerimizi
Bazen hayattaki
O çok güvendiğimiz
Zekamızın bilene

Bazen yaşanılan
Çoğu şeylere
Yetersiz kaldığımızı
Bilsek bilene
Kendimize
Ve sevdiklerimize
Hiç acımadan
Zevki sefa ile
Yaşıyoruz

Bütün zorluklara rağmen
Hayatı göğüslemek
Ve bütün güçlüklere inat
Ayakta dimdik durabilmek
Unutmayın ki iradeli
Ve güçlü insanların işidir...

Ufuk GÜNEY