1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1274
Okunma
Hiç
demiyor Ayrılık!
Hergün ölürken bir Akşam,
diriliyor Yaşam.
Ula,
İstanbul seni,
seni Asma Köprülü!
Minibüs-Otobüs, Tüp Geçit,
Kıçı kırık Trafik,
Metro, Tranvay, Tünel,
Küfr’rettikçe güzel!
Uy
demiş biri,
biri de uymamış-mı-ne?
Almış-çekmiş Başını,
gitmiş Yaban Ellere,
Gözaltında Oyuncağı.
Ula
İstanbul seni,
seni Eteği Çamur,
Bizans Entriikalı Gavur,
Maacır, Şair, Berduş, Göçmen Yatağı,
seni Devrim Kaçağı!
"Ölem!" desende gelmiyeceğim Başına!
"İyi!" de demiyeceğim Musalla Taşında,
İmam’a inat
Aşiyan’a gideceğim,
Kafayı çekeceğim,
Boğaz’a işiyeceğim.
Ula,
ula-ula,
ula İstanbul seni!
5.0
100% (1)
Cevap Yaz