“Boyamışlar yiğit kanatlarını/
Kan kırmızı asaletlere…”


Bu kayboluş;
Bu kendinden gidiş
Beyazlık kurtarmaz
Siyah balçık tenleri
Eller üşüyor/eller bağlı


Diyelim/ki!
Boş kehanetlerin ipine asıldık
İnsanın kurdu kendine
Masumane yalanlar
Gideceğiz elbet/
Acem yüklü
Trenlerle
Uzağa…


Zamanın son diliminde
Marduk denen bilinmeze
Sevemedik bir serçe gülüşünü
Kara bandı çocuklar pamuk şekerini
İzlerini takip ettik gelip geçenlerin
Acılar kanattılar yüreklerde
Sim işlemeli acılar…


“Kara bir gölgeye sunulacaksa
Besmelesiz bedenler
Feda edilmez…”


Hayta bir soluğun
Son çırpınışı/
Çantalarında aşk mektubu kuşların
İnce sığıntıların barikatına doğru
Bu uçuşlar kaçış/mı?
Kendinden bıkarcasına
Ve bir türkü ciğaralamak
Taze çiçek dallarından…


Nihayet demek;
Ölü toprağı serilmiş umutlara
Bir gözyaşının teline dokunmak


Nar paltolu kuşların
Son geçişimi ne/
Sağanak zamanlara
Çaresiz…


Cesaret yok serde!
Kükremeye ve dil ekşitmeye
Avuçları kanatırcasına
Kavramaya gül kokulu elleri
Sarılmak diz boyu baştan ayağa
Gidiyoruz…
Kan kırmızı inançlara
Yüreğimizde nar paltolu kuşlarla
Kar toplamaya…