Allah’ım seni biliyorum!
Lakin hep sanıyorum!
...
Şimdi şiirdir üzerime kalan.
Ölüm acaba nasıldır diyen insan,
Nedir uyanmaların ardında kalan?
Yalnızlığın korkusu mu içime dolan?
Bir heyecandı dolmuşlarda içime dolan,
Patlamaları sanki şiddetlenir bir volkan.
/
Korkuyorum yaşamın kavramsal boyutundan.
Çekiyor ona doğru bir el, ittiriyor ardımdan.
Düşünmek sinirlerin beslenmesi kıvrımlardan,
Serbest düşüş rüyaların o bilindik kuyusundan.
/
Hissetmesi ne çetin bir iştir, hayat denen güneşe kanmak!
Ey karların altındaki doğmamış çiçek, sana mı kaldı yanmak?
Bir menzil ister her hedef, bir sabır işidir aç iken doymak!
Yoksa ne hayaller geziniyor gerçekliğin ötelerinde, şu güzelliğe bak!
İstemek en zoru, tam dedikleri gibi, evet çare peşinden koşmak!
Sevmenin ey toprağımın gözyaşları...Yeri midir hala durup bakmak?

Scatter