GİDİŞLER...


Bin kere kuruyup ölmek ve sarıyı bölmek ortadan ikiye
Un ufak yalnızlığa yaprak döken sonbaharda
Vurgun yemiş akşamların şarkılarında
Tüm melodileri kulaklarının içinde hapsederken


Yağmurundaki şehirlerde yıkamak tüm ruhları
Suskun mezarlığın tenha yollarındaki ateş böcekleriyle bakışarak
Tüm sokak lambalarının solgun IŞIKlarına inat
Kayan tüm yıldızları saklamak istercesine gölgelere sarılmak…


Uzayan gemilerin içindeki isyan çığlığı
Ve kanadı kırık martılar düşerken bir bir denize
Geceyi kanatan tek şeydi köpüklerden çıkan beyaz


Serkeş akşamların şarkıcıları söylerken şarkılarını
Suskunluğun kraliyet elçisiydi birkaç dakika sonra düşecek kelebekler
Esmer türküler yetimliğini korurken radyolardan
Yollar kadar uzuyordu söylenmemiş sözler…


Boşaltılan evlere ve terkindeki ülkelere bırakılıyor kalanları
Parkasız bir zamanımda yağarken kar omuzlarıma
Saymıyordum saçlarıma iz bırakmış zamanı
Ve daha dün göçüp giden turnaların geçişlerini


Sığındığım gri bulutların gölgesi kapatırken pencereleri
Birkaç kelime daha savurdum yanımdan uçan kuşlarla
Yağmur döverken kaldırımın taş kısımlarını
Islaktı yer, gök toprak kokusunu sinesinde saklıyordu


Kerpiç evli duvarların içinde gaz lambalarından kalan sis
Toprak hanelerde yatan insanların masumiyeti
Telli duvaklı gönderilen mektupların sıcaklığı satır satırdı
Hançer saplanmış aşklar derinden işlerken iklimlere


Kar dökümüne kalıyordu hep iz bırakan hatıralar
Çığırtmacı kırlangıçlar giderken buralardan
Tavana saplanmış yuvaları kaldı bir de kanatlarındaki siyah
Karşı dağlara yağarken bir beyaz


Taklacı güvercinler çekildi çökmeden önce gece
İsyan çığlığı atarken bir serçenin yüreği,
Gece kadar karanlıktı yarım kalmış kelimeler
Toprak üşürken ılık bir havada yağıyordu kar


Bir sevdanın ardından birikirken şiirler
Mektuplar yarım kalmışlığıyla pulsuz kalıyordu tüm zarflarda
Ya da ben sevmesini bilmiyorum sebepsiz yakarken bu kenti
Külüm kalsın istiyordum giderken buralardan…
Bir de sana gizliden yazdığım saman kağıdındaki mektuplar….