GEÇMİŞ OLSUN ŞAİRE...


“Bir erkek kuş göç ederken havada
Çiftleşti İzmir’deki bir uçan dşi leylekle
Sonra yuva kurdular uzak diyarlara
Leyleklerin ağzındaydı, kundaklı bir kız çocuğu….”


Yavru kuşlar annelerinden öğrenirmiş ilk konuşmayı
Baba kokulu türküleri dinlerken uzak memleketinden
Sarı zambaklar içindeydi hep sevenleri
Esmer bir özlemle anavatan sütü içti dilindeki Türkçesiyle
Memleket kokuluydu onun konuşması içten içe şiir gibi


K A R A M A Z İ yurt hasreti bir yürek özlemi aile
Z İ Ş A N derinliğindeki bir isim seçildi konuldu alnına
Orkide gülüşlü bir kız çocuğunun kulağına
Esmerdi memleketindeki tenlerin kokusu kadar



Büyüdü içinde deli vatan hasreti
Belki de bu yüzden sevdi o çılgın şiirleri
Uzandığı hastanenin koridorunda baktı yazdıklarına gelen yorumlara
İflah olmazdı yüreğindeki şiir yangını
Nerdeyse ameliyata götüren doktora söyleyecekti
-hocam şiirim nasıldı ? –diye….


Sonunda narkoz kokulu uykularından uyanırken,
Yine sayıklamıştı…
-İhli bedih şiir- lisanını çözemedi pansumancı
Oda yabancı bakıcı yabancı göçmen
Onun gibi…


Bir kalem bir kağıt yazarken şiirini
Doktor dedi seni çılgın-vas mağuntu-
Memleketimin dilinde şiir diyemedi
Burnundan kopan bir parça et gibiydi…



Kapalı burnunu pencereye dayadı yattığı yerden
Dilinde Kütahya türkülü efe havası bir dize yutkundu
O yazdı yüreğindeki kelimeleriyle sözcükleri
Belki Berlin onu duymadı ama Türkiye’den bir kaçı okudu


Bir çay karıştı ESMER ŞEKER’li
K A R A M A Z İ ailesinin siyah saçlı kızının onuruyla
O şiir yazdı ben okudum oysa yanında olabilseydim
Bir orkide de ben takacaktım son şiirlerine
En azından “ GEÇMİŞ OLSUN BAŞLIĞI” yazardım bildiğim harflerle…


-ihli bedih şiir- yada – çabuk iyileş işte- diye içimdeki dürstlükle….