Bir gün çýkageldiniz,
Bu kuþ uçmaz,
Kervan geçmez köye.
Sürpriz yapar gibi.



Bitmeyecek sandýðýmýz,
Üç beþ yýl,
Uçup gitti ellerimizden.
Meðer her kavuþmanýn,
Bir de ayrýlýðý varmýþ …


Rüya bitti,
Gidiyorsunuz buralardan.
Yýllarýn mutluluðu,
Hüzne dönüþtü þimdi.
Çok üzgünüz …


Bizi teselli etmek için;
“baþka öðretmen gelecek” diyorsunuz,
“Baþka bir öðretmen geldiðinde…”


O öðretmen,
Hiç gelmeyecek öðretmenim…
Bu dað baþýna kimse uðramaz,
Bunu sizde biliyorsunuz…


Týpký yýllar öncesi gibi,
Bir dað menekþesi misali.
Yine yalnýz kalacaðýz.


Fakat ümitsiz ve boynu bükük deðiliz,
Bu kez ayrýk otlarý bizi sarmayacak.
Yüreðimiz aydýnlandý,
Yumuþadý katý kalpler.
Ne var ki duyguluyuz bir nebze,
Hüzünlü ve buruk…


Güle güle gidin.
Bu daðlarda, bakýmlý olmasalar da,
Nadide çiçeklerin var olduðunu,
Herkese anlatýn.
Güle güle gidin,
Güle güle…


Kalbimizi alýn gidin…
Öðretmenim…


Hadi… gidin öðretmenim…