Saygıdeğer ustam gönülden merhaba,

Şiirinizi okudum…
Ve bir süre sessiz kaldım.
Çünkü bazı dizeler insanın içinden geçip gidiyor, geriye sadece bir iz bırakıyor.
Küçük Hanım da öyle olmuş… Acının zarafetle dile geldiği, yasın estetiğe dönüştüğü bir şiir.

“Bin bir tatta huzur verdin / Her bir acım oldu derdin” derken, hem bir veda hem bir kabulleniş gizli.
Her kıta, özlemin bir başka yüzü; bir kıta gözyaşı, bir kıta dua gibi.
Bu kadar derin bir yoksunluğu, bu kadar sade ve duru kelimelerle anlatmak, ustalık ister.
Sizin kaleminizde o ustalık, o yürek terbiyesi var.

Duyguya esir düşmeden, duyguyla direnen bir anlatım var şiirinizde.
Bu yönüyle, acıya boyun eğmeyen ama onu inkâr da etmeyen bir şiir olmuş.
Sadece bir kaybın değil, bir varlığın insanda bıraktığı derin izin hikâyesi.

Her dizeyi okudukça, Küçük Hanım’ın bir insan mı, bir sevda mı, bir evlat mı, yoksa bir hatıra mı olduğunu sorguluyor insan…
Ama cevabı bilmeye gerek kalmıyor. Çünkü kaybedilen ne olursa olsun, yitenin adı sevgi işte.

Kaleminizden dökülen bu içli satırlar için gönülden tebrik ederim. Saygı ve hayranlıkla okudum.
Ruhunuzda huzur, kaleminizde hep ışık olsun.
Şiirinizin bıraktığı o içli ses, uzun süre susmayacak gibi…
Huzur yağsın yüreğinize yuvanıza yurdumuza ve nefes aldığınız diyarlara..

Saygı, minnet ve şiirsel hüzünle,
Peri Feride