21
Yorum
62
Beğeni
5,0
Puan
296
Okunma

Sanki nefret yükledik, rüzgârın kanadına,
Fırtınayla her yana, kin serptik inadına.
Gözyaşıyla doldurduk ak beyaz bulutları,
Hüzün saçıp ıslattık, tozpembe umutları.
Oysa sevgi ekseydik, dünya çiçek açardı,
Elem duymaz bahtımız, acı uzak kaçardı.
Öfke verip dondurduk, yüce karlı dağları,
Viraneye döndürdük, gönül denen bağları.
Hobi sandık kapattık, hayvanları kafese,
Ormanlar hasret kaldı, bir sıcacık nefese.
Hoşgörüden pay alsak, gülerdi gözlerimiz,
Diken olup batmazdı, kırmazdı sözlerimiz.
Nefsimizi semirttik, ruhumuz bize küstü,
Niye sadık dostları, bıraktık hep yüzüstü.
Ürkütünce huzuru, kalplere doldu keder,
Mutluluk kelebekti, kaçırdık yaptık heder.
Bedenimiz manevi, hazlardan kaldı uzak,
Huşu vermeyen hayat, insana oldu tuzak.
Ömür buzdan dağ idi, erittik gaflet yakıp,
Kirpiklere çiğ düştü, döküldü gamla akıp.
Kuruttuk fidanları, meltem sustu dallarda,
Sevecen insanları, dev yaptık masallarda.
Güzellikler yok üzdük, kötülükle başardık,
Bülbül şakıyan yerde, karga öttü şaşırdık.
Yürekler gaddarlaştı, küstürüldü hatırlar,
Şiirlerde duygu yok, tatsız tuzsuz satırlar.
Aşkı hoşlanma sanıp, sevdayı hakir kıldık,
Ahde vefayı kovduk, terk edildik yıkıldık.
Şimdi hasım kendimiz, bize nefsimiz rakip,
Dost bilinen gölgemiz, kuşkuyla eder takip.
Affetseydik koymazdık, gönlümüze şerleri,
Mutluluk yağmuruyla, yıkardık gök yerleri,
Yeryüzünde her canlı, elbet bir şeye yarar,
Bu hikmeti görmedik, öldürdük verdik zarar.
Meğerse yürekleri, mesut kılmak hünermiş,
Eğer harap edersek, orda baykuş tünermiş.
Seyfettin Karamızrak
karakalem çalışması bana aittir
5.0
100% (28)