YEDİ RENKLİ YEDİ DİLEK

I

Bitsin savaşların yüreklerdeki sancısı
Düşmesin insanların üstüne demirden bombalı ölümler
Kan çiçekleri açmasın bir daha çocukların ellerinde
Mayınlarda kopmasın sivillerin ayakları
Sönmesin ocaklar analar babalar çocuklar bir bir düşmesin toprağa
Şu an bir yanımda Hiroşima üşürken, sakat kalmasın insanlık
Filistin’de,Afkanistan’da Suriye’de canlar düşüp yere üşümesin
Kızıla bürünmesin şehirlerin caddeleri


Beyaz kanatlı bir güvercin cennetten kopup getirse barışı
Açsa cennet bahçelerindeki barışın çiçekli avuçları
Azizelerin aşkına kan akıtan mermiler dursa havada
Bir melek inip yeniden süslese barışlarla tüm ülkeleri
Maviye boyansa hür uçan kuşların kanatları
Dinse insanların içindeki hırs ve öfke
Yetse keşke hepimize kocaman dünya
Gülümsemelerimiz alevleri söndürse
Yedi renkli bir kardeşlik türküsüne karışsa tüm türkülerimiz
Yeniden tüm kıtalara yayılıp açsa keşke barışın o masum elleri….



II


Kabarmasa mezarlar annelerin bedenleriyle
Ya da küçük mezarlara konulmasa çocuklar
Olmasa çocukların anne hasreti yada analardaki yavru özlemi
Rahmindeymiş gibi tutunsa evlatların elleri
Hiç kopmadan sımsıkıya sarılsa annelerinin eline
Yanık ağıtlı sözler tükense musallaların önünden
Yerine sevgi şiirleri aksa nehirlerden
Analar silse kirpiklerini gülse derinden
Ve evlatları hep koklasa ana kokusu masallarını
Bir ninni derinliğinde koynundaki sevgilerle kalsa
Bir tebessümle bin çiçek açtırsa evlatlar analarıyla
Uyusa hep çocukluk anaların kollarındaki beşikte
Dudaklardaki ninnilerle dalsak hep o güzel uykulara…













III

Karşı komşu selam verse bize gönülden
Açta açıkta kalmasa kimse külümüzün muhtaçlığında
Gökten yağsa samimiyet kucak açarken yüreklerimiz
Yaradan’dan ötürü desek gönülden sevsek rengine bakmadan
Ve sebepsiz sarılsak birbirimize her sabah
İçimizde filizlense hep en büyük huzur




IV

Vefa çınarları açsa pencerelerimizin camlarında
Unutmasak hiç sevdiklerimizi ve değer verenlerin yüreklerini
Sevginin tohumlarını sulasa yağmurlar
Bir kilisenin çanında ya da bir ezanın sesiyle bir olsa insanlar
Yükselirken göğsümüzün üstündeki o maneviyat
Kucak açsak bir mevlevinin düşündeki sıcaklıkla
Bir kahve tadındaki kırk yıllık hatırlar kırılmadan kalsa hep içimizde




V

Masumane sevmelerin maskeleri atılsa
Çocukça o eskiler gibi ruhumuzla sevsek mesala birbirimizi
Elma şekeri tadında yaşarken izlesek uçurtmalardaki sevgileri
Saklambaç coşkularıyla koşuşsa aşklar birleşse eller
Dirilse yeniden karşılıksız sevmeler Leylaların eteklerinde
Yine yeniden sevsek o eskilerin güzelliğinde…..




VI

Hastalara birkaç ilaç sunsa şimdi dizelerim
Aspirin niyetliyle içilirken yazılan şiirler iyileştirse onları
Boyasam durmadan hastanenin dar koridorlarını
Tutsam onların elinden izlesem dışarıdaki şen sevinçleri
Doldursam umutları onların koynuna
İzlesem onlarla dışarıdaki serçelerin şarkısını
Solmayan güller koysam o ıslak vazolarına
Geçmiş olsunlu şifalar dersem de versem ellerine


VII

Şimdi bir gece çağırsam bir meleği yıldızlarla
Dileklerde bulunsam herkese her şeye dair
Bahar kadar coşkulu şarkıları mırıldanarak
Sessizce dilek tutsam pembe rüyalarıma tutunarak
Mavi gülüşlü çocuklara karışsa tüm dualarım


Ve yeniden dokunsam o güzel yıldızlara
Açarken bir akşam gökkuşağı korkmasam karanlıktan
Fısıldasam gelen meleğe içimdeki istekleri…
Duysa tanrılar yükselen temennilerimi bir gece vakti
Kumrulara karışarak uçsa yedi kat yerin üstüne seslerim ...