YARIM KALIŞ


Pusu kurmuş gecelerin sancısı
Tutar uykuları
Barikatlı sevdaların yolları kanar
Vuslata giden türküler kırarken soğuğu
Tarifsiz boşluklar açtırır vedalar,
Derin neşter yarasında kalırken z/aman



Dikiş tutmaz acıların sızısı yankılanır odalarda
Bir irin seli olur özlem akar kanar dakikalar
Boynu metruk mektupların yanından geçer turnalar
Ve düşer üşüyen sonbahar pencerelerin buğusuna



Sonrası hep sağır sessizliğe bürünür sokaklar
Yaralı kuşların şarkısı ertelenir
Tüm saatler ileri doğru işlerken kısalır hayat



İlkin bir mevsimin ilk karı düşer düşüncelere
Her kanayan yıldız kayıp giderken bilinmez yerlere
Gece lambalarında ısınır uzaktaki ıslak kediler
Beyaza yıkanır tüm evlerin kırmız tuğlası


-Kirli sakalıyla ölen Can Yücel geçer şimdi şiirlerle
Çöpçülerin ellerinde pasaklı kontes olurken yalnızlık-


Avlusundaki toprak evler çöker
Islık çalan fırtınalar tararken mahsun bir çocukluğu
Zamandan düşer an ve son kalan yaprak
Süzülür anılar boynu bükük resimler asılırken duvarlarda
Alıp başını gider yarım kalmış türkülerin çığlığı


Oysa az evvel bir kiraz mevsimiydi kulakları küpeli
Hazan vurmasaydı eğer takvimleri
Belki seyrine dalacaktık dokunurken dudaklarımız
Düşen karı bile sevecektik üşüyen ellerimizle



Paslı hançerli gece girmeseydi şimdi aramıza
Birlikte söyleyecektik belki kavuşmalı türküleri
Sığınmacı kedileri koynumuza alıp gitmek vardı
Adı bilinmez sıcak ülkelerin senli yolarına
Şu çığlar kapamasaydı karlarla önümüzü



Senle söyleyecektim
Senle okuyacaktım
İki kişilik şiirlerin melodisini sürüp göğsümüze
Kan kırmızı karanfil takacaktık kış öncesi tüm mevsimlere
Yarım kalmasaydık eğer….bu kadar da yalnızlaşmayacaktı bu şehir