Dağın zirvesine düz yol arama
Yorgun ayaklara destur verilmez.
Gönül imâr etmek çok zordur ama
Meşakkat çekmeden sırra erilmez.

Zannetme uzakta; huzur avcunda
Huzur, bir tatlı söz; dilin ucunda
Sanma ki mutluluk kral tacında
Tac ile, taht ile kalbe girilmez.

Gözlerin önünde perde var kat kat
Ömürden gidiyor, her an, her saat
Akıbet ölümdür; budur hakikat
Ecel meleğine tuzak kurulmaz!

Herkes tarlasına bir şey ekerken
Böcekler halıya desen dökerken
Karıncalar dahi bir yük çekerken
Kulun tembelliği mazur görülmez!

Okumak beyhûde, amelin yoksa
Cahiller alçaktır, göğe de çıksa
İnsan şu âleme ibretle baksa
Şer işler peşinde koşmaz, yorulmaz.

Candan dost olana canım fedadır
Amaç gökkubbede hoş bir sedâdır
Bâki olan bir O; Hakk’tır, Hüdâ’dır
Aklı olan O’na küsmez, darılmaz...

Ayın hükmü olmaz güneş çıkınca
Göz farklı şey görür, kalpten bakınca
Yapraklar gül olur, dikenler gonca
Her bahçeden lale, sümbül derilmez...

Kimseye değildir, nefsime sözüm
Bir garip ozanım, buruktur sazım
Yollar sırat gibi, kesmiyor gözüm
Sıratı geçmeden HAKK’a varılmaz!
Sıratı geçmeden HAKK’a varılmaz!

Mecit AKTÜRK
Berlin 17.11.2012