1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1823
Okunma
yine aynı soğukları diliyorum bu şehirde
linyit, karbon ve kükürt
ne kadar da güzel asılıyor mutluluk göğe
bir ben mi çekiyorum montuma sulanan kedinin hasretini
aynı beşikte arkadaşlarım
kimi yürümeyi öğrenmiş
kimi emekliyor
ben ise uyuyorum
keşke takılmayaydı aklıma şu lanet zelzele
ve ölseydik puntosuz ve mürekkepsiz
ben artık el sallarken
kuşlara değil, o metal yığını uçaklara
sevgi getirecek diye gülümsüyorum sessizce
hüzün bile yorgun astarın içi delik
dolu bin düş ince
.
