MASAL-I



Toplandılar bir yerde göğsü yaralı neferler
Uzak dağlardan topladılar işlenmemiş çeliği
Kutsal ateşin içinde eritip yürek örsünde dövdüler
Çelik sertleşsin diye su yerine göz yaşı kattılar
Ters düz olup örselendi örsün üstünde ruhlar
Vadide yankılanırken savaşın fısıltıları
Sustu tüm orman durdu sallanan dallar


Pişen çelik kılıç ilk doğan güneşle ışıldadı
Bir adım öne çıkarken göğüs kafesini kalkan bilenler
Meydandaki kuyuya atılmıştı tüm konuşmalar
Tüm kılıçlar kınında uyurken son yapılan kılıç kaldırıldı gökyüzüne
Ve gök alabildiğine kızıldı şafak vakti çıkılırken yollara


İlk mola verilirken bir tapınak önünde
Yaşlı keşişle paylaştılar kurumuş ekmeklerini
Savaşçıların lideri saçıyla yüzündeki yarayı saklayıp
Çökerken dizlerinin üstüne destur istedi keşişten
Keşiş sol elindeki yüzüğü çıkarıp verdi önünde destur isteyene

Aç yırtıcılar geceyi sararken
Onlar hiç umursamadan yürüdüler durmaksızın
Yorgun güneşi arkalarında batırdılar defalarca
Soluklarını sona saklayıp vardılar ulu dağın zirvesine
Tek tek topladılar yerdeki Anka’nın kalan tüylerini



Yaralı yüz, ölü ruhların kralına sundu elindeki yüzüğü
Ve tanrılardan ateş istedi,çıkarıp kılıcını bilerken son kez
Avucuna aldığı külleri bıraktı rüzgara
Otlarla bir olup savruldu savaşçının uzun saçları
Ölüm kokusundaki arenalardan aç aslanların sesi duyuldu


Yedi deli yürek inerken vadiden aşağıya
Tanrılardan çaldıkları ateşler alev alevdi
Az önce yollarını kesen ejderhalar kaçıştılar
Kınlarındaki kılıç kururken kudurdu sığmadı yerine
Az sonra vadi ortasında otağı kurmuşken büyücünün askerleri
Tacını parlatan kral halen ölüm korkusundaydı
Zindanda bir keşiş duvarlara çizerken birkaç ritüel
En yüksek kuleye kilitlenmişti sarı saçlı kız
O da boş durmuyordu elleri havada perilerden yardım isterken
Saçlarından bir tutam verdi yardım edecek meleğe...