Gelişinden belirmiş hüzünlü bir akşam var
Ay ışığı vurmuş yine her gün ki gibi pencereme
Mavi gecede her gün ki gibi koltuğuma oturmuş
Yine geleceğini gözlüyorum
Bekliyorum seni sen gelmiyorsun

Mademki sen gelmiyorsun
Üzerime artık bir güneş gibi doğmuyorsun
Demek ki
Görmeyecek gayrı seni bu gözler
Çare yok silinecek ise düşlerimde
Zamanla güldüğüm ay parçası yüzler
Dolmayacak eksilecekse yerin
Aksın iki gözüm ama olsun bu gözler

Ömrüm seninle doluydu yaşadım yedi bahar
Bırakıp gittin beni sensiz eksiliyorum her gün
Eşlik ediyor bana kurumuş ağaçlar
Yerde savrulan yapraklarla dolu
Korkma yalnız değilim senden yadigâr
Yapraksız ağaçta kalmış bir sonbahar

Günler geçtikçe tükenmekteyim
Hasretin yüreğime kor gözlerime hayal düşürdü
Sensiz olamıyorum son görüşümde olsa gel dindir
Sensiz geçen tükenmek bilmez hasret akşamlarımı