hancı ve ben varım artık dünyada
bütün ışıkları sönmüş evrenin
güneş tasını tarağını toplayıp gitmiş düşlerden
soğuk duvarlarda gölgeler kalmış eski gülüşlerden
kırmızı bir bulut durmuş ellerimin nasırını süsleyen
eyvallah kadar yakınım sana
soğuk duvarların yosunlu tenhalığında
sisli yalanlar dağılmış, gerçeğin elinden tutunca hayat
nedenli çiçek açar bir yanı kuru ağaç
gagasında su taşısada göçmeyi bilmeyen bir serçe
yeminini bozmuş bir sağır sensizlik çökerken yarına
ben diye başlayan bütün cümleler öksüz kalır, yoksan sen içinde
mavisi buharlaşmış bir deniz olur içimdeki umut birikintisi
ne tutsaklıklar büyür günümde gardiyanı sensizlik olan
ey sevgili susma mevsimi gelmiş lal olası dilime
damla damla düşerken ömrümden sen
eksilen ben olurum bahara teslim kış misali
yırtık mektup kararsızlığıyla sandıkta geceleyen
atılmamış bir vazgeçiş çiçeğidir sessizliğimde büyüyen
kayıpsın benim içimde bulmaktan korktuğum
ya beni sustur ya da sehpayı tekmele
boynumdaki urganla kardeş olacağım yoksa
dilim mahşer yeri gibi ağırlaşır, boynuna binince suskunluk
ince bir beyaz benim siyahımda ne hoş bir gölgeydi bilmezsin
gece ey gece sağnak sağnak indir bakalım gözlerime yağmuru
yıldız tozu toplamaya çıkmış bir peri kızının bende bıraktığı
gül düşlerinin izi silinsin diye
nasılda avuntu şehrinde dolaşır böyle bir şaşkın
ey peri,ne güzeldir zerresi evren olan aşkın


ALİ RIFAT ARKU
14/11/2012
İSTANBUL