"ANLAR MISIN BENİ”

Anlatsam anlar mısın beni,
Söylesem inanır mısın bana,
Tutar mısın ellerimden utanarak,
Gizli gizli seyreder misin beni.

Kimsesiz bir çocuğum şimdi
Hayatı bir masal gibi yaşayan
Sol yanımda mavzer yarası
Her dokunuşunda kanayan.

Titreyen bakışların kaldı bende
Her gece aklımdasın
Kimse bilmez, sen hep saklımdasın

Kadeh kadeh içtim seni masamda
Cinnet’im oldun, can sıkıntım oldun sen,
Yüzüme kapanan kapıların, ilki ve sonu.

Senden başka kimseyi sevemedim
Kimi sevsen, o yine sensin
Sen bu canı hak etmesen de
Sensiz almaz oldu Azrail bile.

Sen ilk göz ağrımdın, ağrıttın.
Hoşça kal bile diyemedim
Kendine iyi bak desem
Sakınırdım seni senden.

Bir bayram sabahım olmadı
Beni kapıda karşılayacak
Bu rüyanın ihtimali kalmadı
Bir sabah vakti uyanılacak.

Sesini duymadığım günü yaşanmamış sayıyorum,
Yüzünü görmediğim anı idam ediyorum
Nilüfer saçlarına esen rüzgârdan sakınıyoru seni
Üzerine yağan yağmurdan kıskanıyorum

Kat ettiğin yolların olsaydım keşke,
Duvarındaki ayna olsaydım,
Bana baksaydın şekil şekil.

Kilitli kapıların ardında duran tek kişilik sırrın olsam,
Bir bana dökseydin içini,
Derdini dinleyip ağlasam,
Sevincin olsam havalara uçsan.

İnsanı en çok yaralayan düşüncesidir
Kahreder, tüketir insanı.
Ansızın gelir yakar bir telaş,
Resimlere sığmayan hayalin.
Alır beni benden yavaş yavaş.

Bir gün gelir de eğer, seversen.
Anlar mısın beni...

HARUN İNAN
11 07 2007