BUĞULU GÖZLER

Başımı cama dayayıp şafak bekledim
Sokaklarda bağdaş kurarken gece
İzmaritine kadar çektim tüm karanlığı içime
Dışarıda yağmur kaldırımları dövdü ben örselendim
Yılgın uykularıma inat
Güneş penceremi kırıp dalsın diye odalarıma…



Taş duvarlar nöbetçiydi derin bekleyişlerime
Bekçilerin düdük sesleri yırtarken sessizliği
Kelepçeli bir yalnızlık duyuldu tüm sesi yutarken yollar
Derin sevmelerin kokusu atıldı boş kuyular
Ve sözler mahzenindeki sandıklarda saklandı



Küflü duvarların nemine karışan sevda türküleri susturuldu
Ağıt sancılı dudaklar kan doluydu
İçe sığmayan bir aşkın coğrafyasında
Her yer dağ oluyordu vuslata giden umutlarda
Yerden yükseldikçe yürek üşüyordu en az beş derece


Kıyılar rüyalar kadar ılımanken martı konmuyordu hiç Ankara’ya
Ve gözlerimde bir kahverengi deniz oluyordu gözlerin
Yağmur sonrası toprak kokuyordu yosun sevmelerim
Gemilerin yerini kırmızı otobüsler alırken yavaşça
Yaşarıyordu ortalık kirpiğimde bir iki damla
Bu kente hep siz çöküyordu derinden
Ve uzağında kaldığım denizler kabarıyordu göğsümde



Sen yıldız oluyordun ay düşüyordu
Düşlerimizin ıslak göletlerine yakamoz hatıralar kalıyordu
İkimiz iki köşede ayrı bir iklimi canlandırırken
Sen nisan yağmuru ben kış kesilip üşüyorduk
Bir kentin camlarında buğulu isimler çiziyorduk sonbaharlı hasretimizle…
Ve en çokta zaman ağlıyordu bulutlara dokunarak…


DOST SESİ GÖNÜL NEFESİ....



Safak beklerken gozler
Pusulu gece sokaklarinda
Basimin izi cizilmis
Bugulu camin ortasina
ardindan nefestek cama kalp cizilmis icine iki isimi yazilmis
yuregi guzel dilek yildizi
ve gerisi...
Sakli buyuk bir sir ve giz
ortak noktasi
mutluluk
gonlunden gecen sevda
Dualari
Da kavusmak olmus
icten gecen dilekler arasindan
Bugulu cam kiskanmis silmis tum yazilan o kalpleri
Ama o ne yaparsa yapsin
Kader bir kere birlestirmis ya
Nafile artik ayrilmalari..
Kuzum Ben

TEŞEKKÜRLERİM YÜREKTEN......