GEL O ESKİME



Yılların ağırlığı çöker omuzlara kasımlara inat
Her şey dökülür çökerken omuzlar vurur bulutlar
Yağmalanan şehirlerin eski köylerinde kalırdı adın
Şiddetindeki rüzgar savrulur kış öncesi yapraklarla


Vurulur hatıralar can evindeki uykularda
Daha demincekti mevsim kış öncesiydi
Sonbahar başlangıcı okul açılışı mavi önlüklü zamandı
Bir çocukluk düşerken bir okulun beton merdivenlerinden
Yürüdük zamanın isyan şarkılarındaki kardeşlik türküleriyle


Belki Ankara’nın uzak bir köyünde yaz günü kavrulur
Sarı saplı başakların uçunda geçmiş acılanır
Matem düşer bir harman yerine dünkü oyunlarımız gibi
Zulamızda masum duygular yufkamızda keçi peyniri
Ve sevmeler çatlar kurak topraklı yüreğimizde…


Adı bilinmez şiirler fışkırır ekinler başaklarla boyun bükerken
Zaman kaybolur düşüncesiz yaradılışın en derin yarasıyla
Devrimler olur sallanırken rüzgarda söğüdün dalları
Ben o bayırlara koşarım dizlerim titrer hava soğur
Ve ben vurulurum bir köy ortasındaki tek çeşmenin yanında


Gel işte o eskime
Bırakma beni bu yaramdaki irinli hasretle
Özlemse al sana karşı dünden gömülmüşlerin toprak kokusu
Ve sen toprak kokulu sevdamsın içimdeki yağmurlar sonrası derin kokan
Az evvel düşlerin yanımdan geçmeseydi söyleyemecektim
“Seni özlemek toprak kokusu kadar güzel olduğunu…”