LİMANLAR VE KÖYLER...


Dinamitler atıldı limanlara
Bir bir batlarken martıların yüreğindeydi sevdalar
Gök gürleyip ikiye bölündüğünde yağdı tüm yağmur
Sallanırken rıhtımdaki gemiler dünden dermansızdı


Hırçın dalgaların mateminde yıkıldı tüm dalga kıranlar
Vurdu kıyalara deli bir hasret ölü balıkların çırpınışında
Fırtınanın ıslığında devrildi birden kumdan kaleler
Bir çift ayak izi silindi çekilirken beyazındaki dalgalar denizin içine



Rüzgarda dağılan saçların gibi dağıldı tüm kuşların yuvaları
Gurbet türkülerine sığındı ismin dudaklarımda
Hep bir yarım kalmışlık, yalnızlığıma saklanırken geceleri
Kabardı deniz çekildi ay grisinden bulutların arkasında
Zifiri bir karanlık çöktüğünde yıldızlar da söndürülmüştü dünden


*


Bu yüzden alıp başımı gittim uzak dağ başındaki bir köye
Zulamda büyütürken gizli bir aşkı yine bir sonbahardı
Tezek kokulu bir sobada ısıtırken seni ıslattım kirpiklerimi
Sigaranın uzun küllerinde düşündüm o eskileri
Titrek gaz lambalarının solgun IŞIKlarını ortak ederken hep kerpiç duvarlarıma


Yağmurlar yağdı toprak koktu dışarıdaki çocukların ellerinde
Ve tüm sessizliğin eşiğinde eski resimler takvimlerle ağladı
Belki bir okul bahçesinden hep birlikte harman yerine daldık
Yitip giderken bir hayat avuçlarımızdan
Köy ortasındaki bir çeşme başından havalandı göçmen kuşlar
Üşüdü her şey ve yapraklar inadına düştü
Her şey dağıldı saçıldı koparken içimizdeki eskiler






Paramparça kaldı an
Ve limanlar ve köyler hep birlikte yandı
İçimizde bir yangın gözlerimizde tüttü
Söndüğünde sobalarımız aynı anda üşüdük
Ve aylardan kasımdı son yaprak düştüğünde
Umut yüklü son filikalar da kırıldı bir çobanın kavalında
Kurudu çeşme, çekildi deniz kabardı özlemler
Kavuşmalar hep mevsimindeki sonbahara kaldı vuslat ağlarken sol yanımızda….