Ne yaparsan yap,
Ne kadar seversen sev,
Bir gün yol ayrımına varacaksın,
Gözyaşların,
Fırtına öncesi,
Sessizliğe gömülerek büyüyen,
Dalga misali olacak.
Boynuna bıçak atılmış umutlarının
Boğazlandığını,
Acı kıvranışlarının
Umursanmadığına şahit olacaksın.
Çaresizlik dört yanını kaplayacak,
Gönlün yaralanırken
Gözlerin O’nu arayacak,
Ama
Umutsuzca başın önüne eğilecek,
Sözlerinin durulduğunu göreceksin.
Kuru bir yaprak gibi savrulacaksın
Ayrılık rüzgarında.
Hasret bağrını yakarken
Özlemlerini yitireceksin,
Arzuların kaybolacak
Kayıp giden hüsranlarında.
Pişmanlıklar ziyaretine gelecek,
Keşkelerle avunmak isteyeceksin,
Başını kaldırıp ta
Yarınlara bakmaya takatin kalmayacak,
Kalp kalbe karşıdır diyecek
İçinden bir ses,
Yalan söylediğini zaman sana anlatacak,
Yüreğinin ihanetine uğradığını
Anlayacaksın.
Ve bir gün öğreneceksin ki,
Ne kadar seversen sev
Sonu ayrılık.
Yine ayrılık......

MEHMET ZAFER