Nefret Söylemi

Nefret ettim hayallerimden.
Belki sadece senle ilgili olduğu için
Belki de olmayacağı içindir.
Kim bilir neden böyle oldum ben?
Aslında nefret adetim değildir,
Ama işte olmayacak hayallerim beni nefrete sürükledi.

Benden nefret ediyormuşsun gibi hissettim,
Sana birinin dokunduğunda.
Belki gidişini hafızama kaydettim,
Ondan böyle nefretle doluyum.

Acılarıma nefret karıştı.
Herkese ve her şeye sitem ediyordum.
Acılarım beni kötüye vuruyordu,
Öldürüyordu içten içe...
Ölüyordum kendi içimde,
Gömülüyordum mezarın içine.

Tahammül edemiyordum bu acılara,
Derisini yüzmek istiyordum.
Ama bir şey engel oluyordu.
O engel de vuslattı.
Ve aşıklar yalnız kalmaya mahkumdu.
Ve de kibirleri aşklarını yok ediyordu.

Öfkesiyle doğup,
Yaşayıp,
Ölüyordu insan.

İnsan acılarına alışırdı.
Peki ya nefret duygusuna?
İçini kemirir dururdu o nefret,
Yavaş yavaş acı çektirip öldürürdü.




"Nefret varsa ölümde vardır."

Kin ve nefret en güzeli uzak durmak dizelerinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.Bayramınızı da kutluyorum.

İnsanın ruhu olgunlaştıkça nefreti zayıflar ve yok olur. Vahdet-i Vücut anlayışını yaşamanı ve hayata geçirmeni tavsiye ederim. Başarmak biraz zordur ben başaracağımı gözüm kesmediği için deneyemedim ancak belki siz başarırsınız. Doğrusu hiçbir şekilde nefret duygusu taşımadığım için pek de ihtiyaç duymadım orası başka.