BATAN GEMİLER...




Avutuldu kumrular
Sarıları büyütürken kundağında bir mevsim
Yaprak dökümü ayrılıklar düştü toprağa
Dışarıda savrulan rüzgarlar sarılırken yalnızlığa



Yağmur biriktiren denizler çoğaldı göz çukurlarında
Çalkalandı su, bir martının çığlığını yutarken fırtına
Şimşek çakımı aydınlıkların gölgesinde vuruldu kum taneli sahil
Yakamızda solgun karanfiller karşımızda kız kulesi
Yakamozlar düştü derinlerindeki gecenin içine



Karardı gök açılırken bir tekne tuzlu mavinin açıklarına
Düş görümlüğü bir yıldız parladı düşerken
Yorgunluğun ağırlaştığı vaktin öncesi
Düştü her şey dibe vururken çapalı bir şiir yosun bulaştı




Lodosundaki rıhtımlar titredi sallanırken koynundaki gemiler
Sarı saçlı kadının saçları dağıldı bir vapurun dumanında
Şehirler örselendi yanarken içtenden içe yangın yerinde
Deli bir sevda geldi geçti kurşun deliği bir yürekten



Simit artıkları atıldı dalgalara teslimiyetiyle,
Susamların kahverengileri yüzerken yüzeyde
Paramparça saçıldı kırık dökük aynalar
Pencereler sızladı denize bakan yamaçlarda
Ufuk beklentisi bir kızıl şafak kanattı uykuları….




Hercai kokulu gizli sevişmelerin izleri kaldı limanlarda
Tavanlara çakılan kirpikler çivi gibi çakılırken göklere
Kayalıklardaki çığlığını içine atan martı da havalanmıştı
Saçları dağılan aşkların şarkısını sonrasına saklayarak
Kimse görmedi ne kanadındaki kanı, ne de beyazı




Gece de deniz de alabildiğine sessizdi kabarırken suskunluklar
Kıyamet kopuğu dalgalar yükseldi önce
Veda ederken açılan tüm gemiler kondu balıkların yuvalarına
Denizci düğümü türküler atıldı boğazların diline
Su sustu kumsal kurudu eski ayak izleri çekilirken kumlardan
Umut dolu son gemi de battı kırk pusulasını kamarasına saklayarak
Kuzeyinde parlak bir yıldız gördü her şeyi içine atarak
Gemiler zaten dünden susmuştu şehirler içten içe gizlice yanarken..