NOKTA...



Kör usturaların yaralarını saklar sokaklar
Kırık aynalarda parçalanırken silüetler
Uzar hançerlerin göğse inen kısmındaki keskinlik
Kör gecelerin lal kesilen naçarlığı batarken odalara
Suskunluklar çoğalır soğukların çığlığıyla



Paslı çivi kesilir eskiler
Kerpeteninde mevsim çekerken sarı bir yaprağı ağaçtan
Bin yalnızlık çöreklenir pusu kurmuştur bir başınalık
Yamacını kıskandığın dağ tepelerinde bir sis alıp götürür seni
Puslu görüntülerle geçerken bir mazi siyah beyaz



Rötar yapmış trenlerde tüter türküler
Duman duman beklenen sevdalarda
Uzak bağ yollarında yürürken paralel raylar
Bağ bozulur demir paslanır şarap demlenir sessizliğinde
Kırmızı akar sevdaya giden yollarda
Kan çiçekleri açar susarken bülbülün bahçesindeki güller



Nehirler kanar doymayan öpüşmelere kana kana giderken
Hırçın aşklar taş yontarken yosunlara inat
Bir yeşil büyür avuçlarda gökte lacivert bir mavi
Tütün sarısı kaçkın bir sonbahar dökülür üşürken



Mayın tarlası bir gamze çukuruna düşer düş
Dikenli teller vuslatın sınırında barikatlar kurarken gözlere
Süngü kesilir bakışlarındaki kirpiklerin
Daha az önce elimde pimi çekilmiş okunmadan patlarken mektuplar
Paramparça bir ayrılık dökülür mevsimde



Faili meçhul caddelerin boş kalan tutanaklarında
Zabıt tutan şiirler katledilir gereği düşünülmeden
Kırılan kalemler idam pusulasında kalırken yiğitce
Bekaretindeki beyaz kağıt ağlar üstündeki harflerle
Katline ferman okunmuş sevdalar sallanır yağlı urganında



İkiz kirazlar… uçurtmalar
Kırmızılar… maviler
Kağıttan gemiler… rüzgar gülleri
Uçurumlar… boşluk çoğaltırken kayalıklarda
Sallanır yer sallanır el
Bir yel eser bir fırına kopar bir günlüğüne konar kelebeklerin kanadına
Düşer her şey noktasındaki ruhuna…