Söylediğin son sözle, dilimde son sözümü,
Sessizlikle süsleyip, susmaya kurban ettim.
Nihayet boyun büküp, yere eğip yüzümü,
Ayrılığı an değil sonsuz bir zaman ettim.

İsterse bundan sonra, gözlerimin bakışı,
Ölüp de gömülmemiş ucubeyi resmetsin.
Suretim, Azrail’i çağıran yakarışı,
Ruhum, dili olmayan bir geceyi resmetsin.

İsterse bundan sonra, nefesim alev olsun;
İçime çektiğimde ciğerimi kavursun.
Karabasan korkular, hapsolduğum ev olsun;
Gece gündüz durmadan kâbuslara savursun.

İstersen bundan sonra ağyarları methedip,
Beni de ilelebet hakirliğe mahkûm et.
Dilersen üzerime bin türlü suç atfedip,
Boynumu vursun diye cellâtlara hüküm et.

Bitişin haklılığı rızamla senin zaten,
Haksızlığı ömrümün şöhretidir sayılsın!
Dilersen ferman dağıt sözüme istinaden,
Adım yıllar boyunca suçlu diye yayılsın!

“Bana reva değildi hak etmedim” diyecek,
Dilimi kesmez isem “Adam değil” desinler…
Kalanların giydiği mazereti giyecek,
Fikrime küsmez isem, beynimi çiğnesinler…

Çünkü ben suçluyum yar! Yetmeyeceğini bilip,
Ayağının altına ömrümü bırakmakla…
Çünkü ben suçluyum yar! Benliğimden eksilip,
Sadece senin için, sırf seni yaşamakla…

Çünkü mevsim hazandı, ben dökülen yapraktım;
Çaresiz can havliyle, sana tutundum sandım.
Çünkü ab-ı hayattın, ben hayattan ıraktım;
Bir yudum hayaliyle, seni yutkundum sandım.

Çünkü ben, uyanıkken gördüğüm aşk rüyamı,
Sandım ki çok seversem, sana da düş eylerim…
Çünkü ben, inandım ki, paylaştıkça dünyamı,
O güzel gözlerinde sonsuz gülüş eylerim…

Anladım ki yetmezmiş, dağları aşman bile,
Karşılıksız sevmenin tek diyeti marazmış
Boşu, dolu etmezmiş, sevdayla taşman bile,
İki kalp bir değilse, hidayeti ahrazmış


Tasa etme, kanasın, sen kanayan yerlerim.
Sanılarla açtığım yaram iyileşmesin.
Dilerim, gelse bile en acı haberlerim;
Yüreğinle, vicdanın asla cebelleşmesin…


Yar ne desen haklısın, mutluluklar yaşa git.
Haddi aşmış kalbimin her kahrı ram sayılır.
Haydi artık durma git, git ve kalmasın ümit
Zaten gitmeyip kalsan, aşk-ı(n)m haram sayılır.

İHSAN TURHAN _ 10 EKİM 2012 ÇARŞAMBA