Aşk bir matruşkadan ibaret
Mutluluk sanırsın
İçinden yalnızlık çıkar
Sevda kalbe sunulan bir esaret
Gönül ayrılıktan bıkar

Aşkımın başkentidir kalbin
Gözlerinde sırılsıklam kalırım
Yağmurun üşütür beni
Bahar kanayan bir hasrettir
Dağlarında sümbül kokan saçların
Geçitlerinde pusu kurar hayalin

Mermer kanatlarında şarkılar tutuşur
Bir kuşkanadında mavi gökyüzü ağlar
Bulutlar korkar bakışlarında
Islanırım diye
Gül yanağında
Sisler arasında bulurum seni
Kör şahin gibi avına aşinadır yüreğim
Nerde bulunur bilinmez ayak izi küreğim
Beni dinlemez öfken
Gururuna kapanır peşi sıra ardından gider
Yeşil çanaklarında zehrini sunar ırmakların
Vadiler anıtını diker imkansız aşkların
Her ayrılığı yakından tanır yiğitlerin sevdalarında
Bulunmaz hint kumaşı olsan nafile
Ben unuturum seni gözü kara biçimde
Şehla bakışını yürek yakışını
Günde milyon kez aklıma düşen saçlarını

Yerin hazırdır hafızamda
Gülüşünü beynime astım bundan sonra
Kanar durur anılarımda
Gözyaşı mürekkebim olur
Seni her anışımda
Yaş kağıtlara suretini çizerim
Hayal köşkünde giydiririm seni
Soğuk kalmış hatıralar ısınır belleğimde yeniden
Ve sen yar
Aranırsın gecenin en ıssız tenha noktasında
Seni bulan ben olurum kaybettiğim sokakta
Adresin saklıdır ayın parlak yüzünde
Tutuşur karanlık korkar, güneş kadar nurundan
Perçeminde durur
Bu fukara yüreğin her atışı

Hüseyin Özbay