ESKİ SOKAĞIMIZ...

Bastırılmış çığlıkları süpürdü soğuk esen bir fırtına
Öncesinde güneş üşüdü çökerken mevsim şehirlerin üzerine
Hıçkırıklı bulutlar katre katre düşerken mahalleye
Islandı birden sokakta top oynayan çocukluğum



Bayır yukarı selama dururken kerpiç evler
Dizlerime dik geldi eskilerden koşarak çıktığım yokuşlarım
Çamura saplanmış geçmişin izlerini gördüm kırık pencerelerden
Belki birazdan yanımdan geçecek siyah önlüklü öğrenciler
Beyaz poşete sarılı defterlerden tanıyacağım kendimi



Neriman Teyze, Ayşe’nin saçlarını okşayarak salacak kapıdan dışarı
Kalbim yine hızla çarpacak
Sabah güneşi karşı pencereye çarparken
Saçları taralı ilk sevdama sokulup koyulacağız okul yoluna
Aldırış etmeden yağan yağmura söyleyecektik şarkımızı



Biz okuldayken bir eskici geçecek leğen karşılığı
Eskiler değiştirilecek yenilerle
Mahmut emmi sigarasından bir fırt aldıktan sonra öksürecek
İzmaritini bir mangal yutacaktı kaldırımlardan akarken sular
Zehra teyze gözlüğüyle okuyacak hicri bir takvimin arkasını
Komşular radyodan bir oyunu dinleyecek tek kişinin sesiyle



El arabasıyla geçerken kasetçi yanık sesler yankılanacak
Ablalar kapı önünde perçemlerini saklarken pencereden
İnce bıyığı yeni terli ağabeyler mektupları saklayacaklar kibrit kutusuna
Bir bohçalık çeyiziyle Neriman Ahmet’le kaçacaktı
Bir gece sonrası karanlıkta firari aşklara karışacaklardı
Mahalle susacak kadınlar konuşacaktı onların gidişlerine


*


Arkamdan gelen araba çalmasaydı korna hala o günlerde gezecektim
İrkildim kendime geldim geçerken yanından eski taşındığımız evin
Oradan geçen birinden duydum Mahmut emminin göçüp gittiğini
Mazgalda bir başkasının sigarası duman çekerken gözüme
Vazgeçtim yokuş yukarı yürümekten
Saldım kendimi bayırdan aşağı çıktım caddeye....




Aklımda ilk sevdiğim Ayşe, gökte bir dolu yağmur
Islandım ıslandım ıslandım
Sırılsıklam çocukluğumun ağırlığı çökerken yüreğime
Durdum baktım mazinin derin ayak izlerindeki eski sokağımıza….