EKİMDE DÖKÜLMELER....

Şiddetindeki fırtına yormaz bizi
Yağmur isyan güncesini çizerken erkenden kirpiklerde
Grisi koyulaşan bulut düşerdi damlasıyla gönül evine
Saçağındaki kır saçları ıslatırcasına
Bir bebek gözlem evim olurdu biriktirdiğim torbalara

Yol gözde bebek özleminde birikirdi


Devrik cümlelerin devrilebileceği çınar göçerken
Köklerindeki toprağına gömülmek
Su saplanırdı kanayan kökündeki damarlara
Nehir kanar damar akardı suyundaki sevdada
Neşter kesiği gece saçarken karanlığı…


Otopsi öncesi vücut parçalarına dökülürdü sarı
Yaprağındaki sonbahar saklanırken morgunda
Soğuk esmeye başlardı mevsimindeki hazırlık
Yaprak dökümü kalırdı kıyısındaki kaldırımlarındaki ağaç


Kasım asılacak ekim geçerken üzerinden
Çıplak kalmaya yüz tutmuş ağaçların utangaçlığı
Dondurmasını kaldırma dökmüş bir şehrin ağlayışında
Çocuk çığlığı saracak belki caddeleri
Ateş böcekleri yakarken eski adımları
Söndü tüm sokak lambalarım gölgesinde kalırken



Hayaller ressam kesildi düşlere
Bir piyanonun tuşlarında kırıldı parmaklar
Keman sesi gizlice çizerken içimdeki seni
Yıldızları vurdular gizlice dökülürken avucuma
Kanadı karanlık yastığımda
Uykularımı katleden şafak
Gerisi sendin hep düş sonrası serap…


Rüya sokağı numara sensizlik
Adresim içimdeki evim….
Çaldım kapını gittiğin yerden
Yoksun o zaman gitmeliyim bende Ekimlerele….