gecenin ortasında bir köy
yalnızlık uyumsuzluğu
uyumsuzluk yalnızlığı
yıldızlar isyankar geceye
köy beyaz bir taş
yıldızların asi çocuğu
yalnızlık isyan mıdır
köy bembeyaz parlak bir pırlanta
yalnızlık değerli midir
bilinmeyen
ay çok sıkıntılı
kenarları işlemeli yorgan gibi
örtmüş üstünü bulutlar
bunaltıcı boğuk
otlar arkadaş rüzgarla
bambaşka bir adam gibi
şarkı söylüyorlar
bilinmeyen
yanıbaşımda çok uzak
ve kapkaranlık
birileri toplanmış önceki günden kalma
biliyorum bugünde değiller
ağızlarında hala
akşamdan kalma konuşmalar
beni tanıyorlar yabancı olduğumu
yüzlerinde aynı ima
gecenin sonu yakın
onlar için


diyorum onlara sen diye bir şey yoktur
anlamıyorlar
belki olmamış hiç yıldızları
düşünmemişler hiç
onlar için yolun sonu yakın

geceyleyim
ayakuçlu başuçlu
dağ başında ancak kendine akan çeşme
batman batman ağrılıyım
geceyi yazmak yalnız bir ağaçtır
kökleri toprakla anlaşamamış
yalnızlık kaderidir içsel döngümün
geceyle arası açık kederlerimin
geceyle uyumsuz bir uyumsuzluk yalnızlığı
yalnızlık uyumsuzluğu
dağların kucaklayamadığı
dağların sonu yakın(mı)



kağan işçen...