YİTİK EFSANE-1 :-)


Kınından çıkan keskin kılıçlarla değil
Kanlarıyla yıkadılar cesur savaşçılar topraklarını
Zırhı toprağa emanet ederken bir çocuk
Uçurum boylarında haykırdı tanrılarına



Gökte kırmızı bir bulut balon olup patladı
Mızrağını saplarken kayalıklarındaki dağlara
Duyuldu şimşeğin çığlığı
Tanrıların sesi vadileri döverken yıkıldı tepeler



Körük vurdu fırtına demircinin ateşine
Çelik eridi yürek yandı tapınaklarda
Kutsal suyu içtikçe çelik kılıç emdi tüm ruhları
Esaretindeki ölümlülerin doğdu güneşi




Adaklığa bırakıldı ejderhalar
Yedi kazan üç gece kaynatılırken meydanlarda
Kalkanlar sağlamlaştırıldı kara büyücü için
Sunaklarda yakılırken ince bir mum
Kutsandı alnına kan sürülen savaşçı çocuk



Kazındı siyahındaki saçları boynuna asılırken ritüel
Bileklerinde gideceği yolun haritası
Elinde keşişin verdiği muskadan pusulası
Hançerle koparıp attı serçe parmağını aslanlara
Diz çöktü asırlık taş tabletlerin önünde
Etti duasını çıktı tanrıların yoluna…




Meleklerin kanatlarından bir tüy süzüldü kondu omzuna
Kalkerken zorlandı kısa saçlı savaşçı çocuk
Asrın tüm yükünü sırtına yükleyip çağırdı kartalını
Güvercinlerin suskunlukları çoğaldığında tapınakta
Masumiyetin gücündeki zırhını giymişti çoktan



Uçarken karanlığın içinde sığındı bir serçe
Kartal rahatsız olmazken sevindi savaşçı yanında gördüğüne
Alevli oklar yanından geçerken bile gülümsedi insan
Dokundu sırtında asılı duran deri kınına yerindeydi halen kılıç
Kartal süzüldü ülkelerin üzerinde
Çocuk büyüttü cesareti gözlerindeki kıvılcımlarla….