4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1124
Okunma
SON DURAK
Az önce bir turnanın kanadına dokundu!
Sandı ki uçacaktır onun ile birlikte!
Az sonra minareden salâsı mı okundu?
Kendi adı mı vardı dinlediği kimlikte?
Birileri diyordu “Mevtanın adını yaz
Hazırla yolculuğa, ak pak eyle yıkayıp
Giydir son elbiseyi, gül suyu da dök biraz
Bir de Fatiha oku kula sevaptır sayıp”
Başka bir ses deyince “Götürelim yerine
Kokmasın, çürümesin!" Düğümlendi sinesi
Bu ben değilimdir diyecekti birine
Gel gör ki nasıl desin? Kilitlenmiş çenesi!
Anlayınca, yolculuk son denen başlangıca
Hayalinde canlandı işlediği günahlar
Alıcı kuşlar kondu fikrindeki ardıca
Şakıyarak dediler “Fayda etmez eyvahlar”
Dedi “Ah! Hayatımın tekrarı olsa keşke
Yaptığımı yapmasam, yapmadığımı yapsam
Ve uymayıp nefsime, bakmasam aşka meşke
Yalnızca iman edip Allah yoluna sapsam”
Fakat iş işten geçmiş, dost elinde kürekler
Atılan topraklarla gerçeklere büründü
Baktı tüm gözler yaşlı, kahrediyor yürekler
Dedi “Hepsi faydasız, yolun sonu göründü!”
Ve cemaat dağıldı kul kaldı bir başına
Evi eşi çocuğu el salladı uzaktan
Toprak yumuşamadı acıyıp gözyaşına
Anladı ki dönüş yok, indiği son duraktan
Şiir elbet tahmini, doğruyu Allah bilir
Şairin anlattığı, ölüm muhakkak vardır!
Der ki “ Kul düşünürse, ne artar, ne eksilir?
Ve neler, kul olanın ahretine tek kârdır?
27 EYLÜL 2012 PERŞEMBE
İHSAN TURHAN
5.0
100% (5)
Cevap Yaz