Şöyle bir rüya görsem, dahası ne isterim?
Yazayım da okuyun dilediğim rüyayı!
Doğruluğu at yapmış, yenilmez bir askerim
Güya fethe çıkmışım “yalan” denen dünyayı

Mevla destur vererek açsa güç kafesimi
Ben de canı yoluna uçacak kuş eylesem
Yıllar boyu savaşıp yenildiğim nefsimi
Bağışlanan desturla, anında tuş eylesem

Dolaşsam diyar diyar “Mevla için” diyerek
Dosttan öte dost olsam ihtiyacı olanla
Hakk yolunun cesaret kaftanını giyerek
Korkusuzca savaşsam yalan tacı olanla

Rüyam haddini aşsa, bir an Hüseyin olsam
Kerbela savaşının, en ön saffına insem
Dahası İbrahim’le od içinde kaybolsam
Allah’ın aşkı ile orda korkuyu yensem

Sonra karınca olsam ağzında su taşıyan
İnancımdan utansa deryaların suları
Sonra da sinek olsam bir beyinde yaşayan
İnkâr eden Nemrut’a takıversem yuları

Rüyanın en sonunda, baksam kayıp bir makber
İçinde yatan ise kendi naçiz bedenim
O an huşu içinde, desem “Allahu ekber,
Yolunda şek şüphem yok sana kulluk edenim”


İHSAN TURHAN