içim eziliyor şimdi bu dar sokaklarda
bu şehrin canımı böyle yakacağını hiç düşünemedim
hiç aklıma gelmedi şu kaldırımların altına girmek isteyeceğim
herşey senden kalan acı bir hatıra şimdi
bu anıları yüzüme yüzüme vuruyor caddeler
sen yoksun
ve hiç olmayacaksın bundan böyle
hiç geçmeyeceksin kapımın önünden
en önemlisi de gönül kapımdan
bende kilitliyorum kalbimi
kapatıyorum yeni aşklara
senin bana ihanetlerin kadar
benden sessizce gidişlerin kadar
aşkımı ellere satışın kadar
içimde eskiyor artık gözyaşlarım
kirpiklerime değdirmiyorum onları
çünkü yürek alev alev yanarken
yaş gelmezmiş gözlerden
damla damla birikirmiş kanayan yaralarda
adım adım kirletecekler işte bu şehrin sokaklarında aşkımızı
biz olmadan
bizim bıraktığımız yerden başkaları başlayacak yaşamaya
biz başka yollarda
başka kollarda geçireceğiz bu ömrü
yılları eskiteceğiz habersiz
saçlarımıza aklar düşücek
ve birgün yine aynı yerde karşılaşacak kalplerimiz
işte o vakit
kaybettiklerimiz için dökülecek yaşlar gözümüzden
pişmanlık saracak her yanımızı
o zamanda aynı kederle bakacağım sana:
ŞU ÖMRÜ YAKTIĞINA,
BİZİ BU YARALARLA BIRAKTIĞINA,
BENİ BAŞKA KOLLARA YAR DİYE BIRAKTIĞINA DEĞDİ Mİ???