Asırlardır bir şiirden başka bir şiire sürüklenmiş,
satır aralarında kaybolmuş,
unutulmuş,yıpranmış,yaşlanmış,
Ebediyete kadar yazmaya yüreğini mahkum etmiş bir şairin dizelerine tanıklık edecek birazdan aşk çağrıştıran gözlerin...

Oysa ki ben ;
Seninle aynı sigaradan,
derin bir nefes almayı bile aşk / nimet / saymıştım...
Annem’in öğrettiği gibi,
başımın üzerinde taşıdım Aşk’ımı...
Nimetimdi/n...
Düşürmedim yüreğimden asla...!

Bitmesin diye ucundan kıyısından azar azar kopararak yediğim,
Kırk yılda bir alınan pamuk şekeri gibi sevmiştim ulan seni...!
Sende b(g)ittin.!
Ne karnım doydu
nede tadın damağımda...
Hayatıma geldiğin gibi gitseydin bu kadar y’anmaz’dı canım.!

Ayrılık diyorum ayrılık be kadın.!!
Bizi ayırmamalıydı.!!
Şimdi sana tüm cümle lerimi Helal kılıyorum.!
Yeter ki kıyamet te çıkma sakın karşıma.!