Parmak izleri farklı acıların ya bu acıların failleri farklı farklı dolaşırken ortalarda belkide tek dostu kendisi olarak kalacak insan.. şairem yürek burktu şiirin.. hayatın içinden kendisiydi duygularının alnından öperek sevgimi bırakıyorum sayfana..

Bugün gezdiğim tüme yakın şiirlerde özlem, hüzün, acı var sanki.

Seslendirme yine güzeldi tabi; şiir hüzün dağıtsa da bol bol; şiirdi...
Bu kalem hiç susmasın. Hep yazsın derim ben.

Tebrikler şaire ve şiire.

Selamlar...

buruk bir fon güzel bir yorum eşliğinde okundu dinledi şiir.duygu yüklü,hüzün dolu duygular şiirin mısralarında.
sevgiden nasibini alamayan bir yüreğin gönlüne sitemi,hayata küskünlüğü şiirin özünde.
anlamlı betimlemelerin süslediği duygusal şiirdi.kutlarım kalem

Yüreginize,sesiniz saglik hüzünlü vede anlamli siirinizi kutlarim..sevgiler

Seni ve senin o güzel yüreğini çok seviyorum. Ağlattın yine beni:((((

Güzel şiirinizi ve harika yorumunuzu
gönülden,kutluyor saygılar sunuyorum..

ben bu yüreğe ben bu sese ne desem bilemiyorum yüreği güzel şiirleri güzel nefesindeki ses güzel can canım kutlarım...

Ya o ulvi olgu(AŞK) olmasaydı, ne hissederdi insan, ne derdi adına sevmenin, acı ve hüzün versede iyiki var yüreklerde, sızısı bazen haz vermekte.Kutluyorum dost yüreği, mükemmel duygular yaşattı şiiriniz.

İçimizdeki ben le iyi geçinilirse hayat çekilir,tebrik ederim saygılarımla.

İnsanın gerçek dostu zaten sadece kendidir..Ben dostluğa filan inanmam zaten.Bana göre dostluk tasmamen çıkar üzerinedir..Bu maddi anlamda değil aynı zamanda da manevi anlamda tabi ki. Güzel bir eserdi efendim tebrikler.

Geçmiş gözlerinin önünde
Bir vizyon filmi ayarında
Koltuklar boş
Bir kadın izliyor
Eski türk filimlerinden kesitleri
Değişken hiç bir şey yok
Hüzünler, kederler, yazgılar hep aynı
Yürekteki paslı hançerde benzerlikler taşıyor
Sadece parmak izleri farklı acılarının
Dudaklarda solan gülümse ondan hiç bahsetmiyor

Fırtınalar dağıtırken saçlarını
Görmemiş yüreğinin nasıl dondurduğunu
Başka bir şey öğretilmemiş ki
Denemiş bir dönem Polyanna olmayı
Ama yok onu da becerememiş
Tıpkı sevilmeyi beceremediği gibi

Şimdi ona sesleniyor
Duyuyor musun sessiz çığlıklarımı
Bir kez olsun bakarken görüyor musun
Anımsıyabiliyor musun beni doğurduğun günü
Bir kez anlatmıştın bana
Yazın sıcağında sağnaklar yağdığını
Küçüktüm anlamamıştım
Ama şimdi biliyorum kadersizliğime ağlamış bulutlar
Doğduğum o gün

Şimdi yaz gidiyor
Yaprak dökümüne hazırlanıyor ağaçlar
Zor gelecek vedaları
Belki de habersizce terk edecek dalı yaprak
Hüzünle seyredecek ağaç
Rüzgarın savurduğu yaprağı
Umud ederek gelecek baharda kavuşmayı

Durmuyor parmakları
Kalvyenin tuşları ile şevişir gibi
Yazmayı öğrenmemiş parmaklar mutluluğu
Hüzünler beslemiş tüm şiirleri
Mutluluğu sağdan soldan dinleyerek yazmış parmaklar
Ne kadar mutluluk olduysa
Aşk bazen saklanmış kırmızı balonlara
Bazen de ebe olmuş kovalanmış

Ama en çok
İhaneti anlatmış parmaklar
Yalanlara sarılıp sunulan ihaneti
Kimi zaman kin kusmuş yürek
Kimi zaman kan ağlamış gözler
Bazende lal olmuş acılardan dil
Aydınlığa her dönüşte yüz
İnsanlar kararan bulut suretine bürünmüş
Volkanlar boğulmuş bir kaşık suda
Papatyaları talan edilmiş çocukluğunda
Sığınacağı limanları deniz yutmuş
Ve kadın anlamış ki
Tek dostu yine kandisiymiş ....


gönlüne kalemine sağlık

yürek sesin daim olsun.......yine güzel bir şiir ve yorum..saygımla

Yaralar hep aynı kanıyor...hep aynı ...insanız işte...insanız...;(


Kutlamak ne derece doğrudur böylesi acı yüklü bir eseri ama ben seslenişteki ve yorumdaki netliği, duruluğu kutluyorum.

En kalbi sevgi ve saygımla.

Geçmiş gözlerinin önünde
Bir vizyon filmi ayarında
Koltuklar boş
Bir kadın izliyor
Eski türk filimlerinden kesitleri
Değişken hiç bir şey yok
Hüzünler, kederler, yazgılar hep aynı
Yürekteki paslı hançerde benzerlikler taşıyor
Sadece parmak izleri farklı acılarının
Dudaklarda solan gülümse ondan hiç bahsetmiyor

Fırtınalar dağıtırken saçlarını
Görmemiş yüreğinin nasıl dondurduğunu
Başka bir şey öğretilmemiş ki
Denemiş bir dönem Polyanna olmayı
Ama yok onu da becerememiş
Tıpkı sevilmeyi beceremediği gibi

Şimdi ona sesleniyor
Duyuyor musun sessiz çığlıklarımı
Bir kez olsun bakarken görüyor musun
Anımsıyabiliyor musun beni doğurduğun günü
Bir kez anlatmıştın bana
Yazın sıcağında sağnaklar yağdığını
Küçüktüm anlamamıştım
Ama şimdi biliyorum kadersizliğime ağlamış bulutlar
Doğduğum o gün

Şimdi yaz gidiyor
Yaprak dökümüne hazırlanıyor ağaçlar
Zor gelecek vedaları
Belki de habersizce terk edecek dalı yaprak
Hüzünle seyredecek ağaç
Rüzgarın savurduğu yaprağı
Umud ederek gelecek baharda kavuşmayı

Durmuyor parmakları
Kalvyenin tuşları ile şevişir gibi
Yazmayı öğrenmemiş parmaklar mutluluğu
Hüzünler beslemiş tüm şiirleri
Mutluluğu sağdan soldan dinleyerek yazmış parmaklar
Ne kadar mutluluk olduysa
Aşk bazen saklanmış kırmızı balonlara
Bazen de ebe olmuş kovalanmış

Ama en çok
İhaneti anlatmış parmaklar
Yalanlara sarılıp sunulan ihaneti
Kimi zaman kin kusmuş yürek
Kimi zaman kan ağlamış gözler
Bazende lal olmuş acılardan dil
Aydınlığa her dönüşte yüz
İnsanlar kararan bulut suretine bürünmüş
Volkanlar boğulmuş bir kaşık suda
Papatyaları talan edilmiş çocukluğunda
Sığınacağı limanları deniz yutmuş
Ve kadın anlamış ki
Tek dostu yine kandisiymiş ....



Enfes bir şiir okudum ve dinledim nostaljik bir havası vardı yüreğine kalemine sağlık

Sevgilerimle...

Ama en çok
İhaneti anlatmış parmaklar
Yalanlara sarılıp sunulan ihaneti
Kimi zaman kin kusmuş yürek
Kimi zaman kan ağlamış gözler
Bazende lal olmuş acılardan dil
Aydınlığa her dönüşte yüz
İnsanlar kararan bulut suretine bürünmüş
Volkanlar boğulmuş bir kaşık suda
Papatyaları talan edilmiş çocukluğunda
Sığınacağı limanları deniz yutmuş
Ve kadın anlamış ki
Tek dostu yine kandisiymiş ....
_________________________________Yazan yüreğe selam olsun güzel bir eser okudum içten ve sıcak selam olsun yazan yüreğe ses veren yüreğe saygılarımla...

Ama en çok
İhaneti anlatmış parmaklar
Yalanlara sarılıp sunulan ihaneti
Kimi zaman kin kusmuş yürek
Kimi zaman kan ağlamış gözler
Bazende lal olmuş acılardan dil
Aydınlığa her dönüşte yüz
İnsanlar kararan bulut suretine bürünmüş
Volkanlar boğulmuş bir kaşık suda
Papatyaları talan edilmiş çocukluğunda
Sığınacağı limanları deniz yutmuş
Ve kadın anlamış ki
Tek dostu yine kandisiymiş ....

Kutladim şiirini saygılarımla

Aşk, veda, Sonbahar ve bahar / umut bu şiirde birbiriyle anlam bakımnından çok iyi harmanlanmış.

Aşk kalbimizin nefesi. O olmmadan insan yaşayamaz. Diğer yandan da aşk ızdırap vermiş insana. hayat insanı tam örtmeyen kısa bir yorgan. yani hayatta eksik ve açık kalan çok yönlerimiz ve hayallerimiz var. Mutluluk insanların ödünç aldığı şey.

Bu şiir çok farklı yazıulıp okunmuş.

tebriklerimle

şiir ruhlu kadın