Gittiğin gün biliyordum ki

Suskun kalacağım
Karalar bağlamak abes olacak
Çocukların neşesi donacak bakışlarımda

Yeminler asılı kaldı zamanın kulaklarında
Hıçkırık sesini zor bastırıyor
Gecenin karanlığı

Gün gözlerinden kayıyor ağır ağır
Ben her hakikat karşısında bir hayal
Gülünç yalnızlığın tebessümlerine sağır

Keder denen efsunlu sessizliğin yitik manası
Bağrımda gürlüyor içten içe ne garip
Tüm güzellikler dikene sarılı bu mevsimde
Gül bahçesi saçlarında bitik gençliğim

Gittiğin gün biliyordum ki

Kahırla yanacağım
Şairliğim deli gömleği
Kulaklarıma her rüzgar adını fısıldayacak
Hiç buzdan yürek taşıdın mı sen
Sanki demirden alevlerin üstünde yürümek

Aşkın mecazi zevkinden sıyrılıp
Boynumda ilmek ilmek hatıralar
Ardından yetimce bakıp
Her akıllı gibi yokluğuna gülmek
Yada biliyorum
Bu gidişin sonu delirmek

Ah ben neyleyeyim ki
Gittiğinde biliyordum
Neyleyeceğimi bilmeyeceğim

Ya da hiç bilmiyordum gideceğini...suskun kaldım