Bazen çeker gidersin kendinden
bomboş sokaklarda duyulur sessiz ayak seslerin
çıplak baştığın yerler ateşlenir
ve hissetmez etin yanıkları


Siyah beyaz taşlarda
belli belirsiz gölgen
Kumdan silinirdi yürüdüğün sudan izler
her gün oluyor nasılsa dün
dimağında az tatlı az ekşi tadı varsa
ve resmoluyorsa albumünde şöyle veya böyle
işte orada anıların yaşadığı zamanlardır
ta ki silinene kadar

Bazen dalarım içimin şeytan üçgenine
hercai sarmaşıklar bir yanda
bir yanda kocaman bir el
kimi yaşamak derdinde
kimi neylese avuçlanıp kurutulmaya mahkum

Sır dolu gözler düşer yurdundan
bir damlada tutunan kirpik uçları
bir kelama koparırlar iplerini


Şöyle bir karıştırdım senelerin izlerini
hep aynı yol yordam
her güne yeni fenerler yakmışım
adı umut sevgi hoşgörü
adı insan olmakmış


Sorgu meleklerim dilimin ucunda
beslerim beslenirim mütemadiyen...