Yine aylardan Kasım


Raks ediyor siyah ve beyaz
Dolanmış ayakları rüzgarın
Bilmiyor ne yana gidecek ve kimi götürecek kasım

Saçlarından tutmuş sürükleniyor peşi sıra yapraklar
Kök saldı karıncalar ağlasalar boğacaklar filleri
Tutuyorlar

Yine aylardan kasım


Katar katar geliyor semadan anılar
Kor ateşte pişiyor buzağılar
Yıkanıyor sıraya girmiş cılız ruhlar

Yerin yedi kat altından baş kaldırdı bak ayna
Kırılmış eteklerini yama yapıyor balçıkla
Yansıyor nasılda gururlar
Bir emre bakar bilmiyor zavallılar


Yine aylardan kasım


Sis pus sarmış kalplerini anlamsızlıkların
Köşe başına kurulmuş içinin arsızı
Dilleri bala çalınmış hayran kadınlar
İnanmaya hazır bekliyor çocuksu adamlar


Bir rayiha sarıyor şimdi usuldan usula
Kesiliyor tüm dünyanın ışığı
Ateş böcekleri hazırda beklemekte



Yine aylardan kasım


Hayata dönüyor yeniden gün
Hayat zaten günü tüketmekte…