Dün gece rüyama geldin onca Zaman’dan sonra
Şaşkın garip bir duygu doldu etrafa
Aklımın en sakin köşesiydi seni misafir ettiğim alan
Zira bir kelebek şeklinde ve Tanrı misafiri dedin ilk önce
Ki bizde Tanrı misafirleri geri çevrilmez


Sessiz ama huzurlu bir ifade doluydu cümlelerin
Her lafın sonuna neden bakmıyorsun bana diyordun
Yüzüme giydirdiğim tebessüm en yalın halinde gerçeğin kendisiydi oysa
Bilirim seni durup durup dolanır durursun geçmişinde
Ben geçmişinin silinmeye yüz tutmuş sayfalarında bir anıyım sadece
Bir anı düşmüş aklına dedim
Sustun


Eskiyenleri düzenleyip ya atarım veya belki lazım olur diye hatırası varsa saklarım biryerlerde
Ben neredeyim dedin yüzüme bakabilme çabasıyla
Gözlerime göz kapaklarımı indirip bana ulaşabileceğin yolları örttüm
Uzaklarda dedim


Onca Zaman’dan sonra düşüme misafir olman bir dönemin anıları sadece
Geçmişin unutulmaya yüz tutmuş bir filmin jeneriği gibi geldi


Gece bitti gün her gün Nasıl başlayıp devam ediyorsa öylesine sürerken
Mutfak camına konan kahverengi bir kelebek hatırlattı seni bana
Dün gece düşüme Tanrı misafiri olduğun kelebek
Gün ortasında camımda merhaba dedi bana

Hayırdır inşallah...