ağaçları saymakla bitmez yol
yağmurun dinlemediği gibi baharı
mutsuzluğa bahane gerek
sana rağmen ve senin kadar

sensiz gittim sensizliğe
o mavi yalandı takibinde olduğum
ne olursa olsun
yalnızca gülüşünü gördüm
ve gülüşün kadar sevdim seni

bu hüzün krallığı asla bitmeyecek
teninin surlarında ihbarlı

sabah griliği
ellerim ayazına tutsak
gözlerim kuşlar gibi katibi gökyüzünün
bıkmak usanmak bilmez bakmaya
kuş bakışı yüksekten bakmaya
sensizlik ölümlerine
mavi bir yalandı takibinde olduğum
ölüm
bulutlardan firar yağmurun
rüsva sensiz kadehi

şimdi yaşadıklarımız
bakışsız kaldı gözlerin gidince ömrümden
eski bir sokak
içerimde incecik sızlayan

gidişin
gidişinin adımları
ayakların
gözlerimde diken diken
kirpiklerimde işbaşı yapar her sabah
gidişin ağlamakla yağmurlanır sesimde
puslanır

seni her andığımda efsunlanır sesim
portakal kokulu bir yağmur öncesi gibi
yağmurlu bir geçmiş olmak arzusu gibi
elleri ceplerinde yalnızlığın
çocuklaşması gibi
kaçak ve yasak




kağan işçen...