27
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
3261
Okunma


Gün ışığıyla oynaşıyor sessiz bakışlarım
Avazımda yankılanıyor hasretlik
Sevinçlerime uzanan ellerin
İçimdeki alaca hüzünleri okşuyor
Ayaklarım yere basmıyor o zaman
Mayıs şarkılarım
Deli bir rüzgârla dolaşıyor başımda
Nereye koyacağımı bilemiyorum özlemini
Ne ben şehre sığıyorum
Ne de şehir bana.
Şimdi
İçime binlerce kuş konuyor
İki şehir arasında,
Saçlarıma ay düşüyor
Yılları birbirine eklerken,
Görülmemiş rüyalarım
Işıkları söndürülmüş odalarda
Yıldızlarla ıslanıyor
O an kırmızı bir yangın başlıyor başucumda
Sıcak sabahlar dokuyorum ilmek ilmek
Seninle uyandığım her güne
Şiirler adıyorum
Sabırla bekliyor kelimelerim.
Bugün tenime doğan güneş
Tenha sokaklarımın sonsuzluğunda
Ellerin gibi dokunuyor yorgun dudaklarıma
Süzülüyorum ışıkların raksında
Aşkın narına açıyorum hayal bahçemi
Ürkek bakışlarım takılıyor gözlerindeki yemine
Susuyorum
Üşümüşlüğümü unutup
Karanfiller açan ellerine sığınıyorum.
Şefkatin dokunuyor kalbime
Avuçlarında bir ömür
Tutuklu kalıyorum.
Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ
5.0
100% (32)