"Hasret çektiğin yılların üstünü
Istıraplarla ört
Ama bana dokunma…
Çünkü ben
Umutlu bir sürgünüm." Zeynep Nilgün Gökçeöz
Sürgün de olsa umutlu olmak, mutsuzluğu ti'ye alıp dalgalarla sürgüne yol almak şiirce ama şaircedir. Yani Zeynep'çedir!
Ancak "Hasret çektiğin yılların üstünü / Istıraplarla ört" üstünü örtmek güzel de neden ıstırapla? "İsyan olup haykırıyor her mısra / kapanmaz yaralarında." Istırap sözcüğü bunca direngenlik içinde biraz sızlanma gibi olmuş.
Bu küçük eleştirim şair ruhunuza dokunup, yüreğinizi incitmez umarım. İmge örgünüze ve sözcüklere hükmedişinize hep hayran olmuşumdur. Yine güzel bir şiirdi. Kutlarım can şairem. Saygılarımla...

Bu şiir için Zeynep Nilgün için, kişisel bir serüven 'Ben Odağından' anlatıyor,demek olası. Salt böyle demek de yeterli değil galiba.Şiir yazma serüveni ile yaşama serüvenini ;her ikisini birden 'ben'in odağından da öteye taşıyarak estetik/duyumsal bir ben'in merkezine yerleştirmekte olduğunu söylemek de doğru olacak galiba. Bu şiirinde, yaşamın içinde seçilebilir durumda olan özel konumlanışları, kesit kahramanlarıyla birlikte idealize ediyor Şair.Bunu yaparken bütünün gerçekliğini özellikle parçalamamaya dikkat ediyor. O kahramanlara başka başka misyonlar yüklemekten geri durmadan ... Şiirin dize düzeni içinde sorgular yapılırken konuşma dilinin bütün olanaklarından yararlanıldığını düşünmekteyim. Bütünlük ve yapı disiplini içinde verilen bu şiirde başka bir bütünlükten ve başka bir disiplinden de izler buluyorsunuz. ''...Ama bana dokunma… Çünkü ben Umutlu bir sürgünüm....'' Bu dizeler 'oral' yani ağıza ilişkin dizeler değil.Doğrudan doğruya göndermelerle yüklü çünkü. Konuşma dilinin yazınsal bir tavra nasıl dönüştürüldüğünün ve bunun ardında hangi gerçeğin var olduğunun berraklığı da var finalde. Kendi gerçeğine insani bir boyut katma istencinin kararlılığıyla sayfasında egemen bir ses ,gücü yettiğince bağırıyor da bağırıyor bana kalırsa. Her blokta başka bir gönderme var.Bu göndermeleri şiirde 'öfke' bağlamında düşünmek olası. ''Bak omuzların çökmüş hasret taşımaktan Kederler yıkıyor yüzünü Demir parmaklıkların ardından Mayıslar korkutuyor Gece yarısı kurduğun düşleri. Her bakışın son söz gibi. ..'' dizelerinde ortaya atılan görünürlülük bir sanıdan mı kaynaklanıyor ya da bir gözlemin mi yansımasıdır kesin olarak belli değil. Ama ne ki,köklendiği duygu coğrafyası içinde sulana sulana salkımsaçak duran bu şiiriyle Zeynep Nilgün söz söylemenin olgunluğunu da düzeyliliğini de ortaya koymakta büyük başarıya imza atıyor. Sözellikten besleyerek geliştirdiği bu şiirinden dolayı Değerli Zeynep Nilgün'ü içtenlikle tebrikliyorum. Nicelerine.Erdemle. Sevgilerimle.

Uzun bir süredir yoktun şiirlerine hasret kaldık.Yine harika bir şiirle dönmüşsün Nilgün. Sanırım ses olmaya fırsatın olmadı. Olsaydın zevkle dinlerdik.
Yüreğini kalemini kutluyorum.
Selam ve sevgilerimle...

bu sayfa nasıl gözden kaçmış , bravo
hasrettten omuzlar da çöker .öfke kusar ruh ama çaresizliğe susardı dil. aşk da her şey güllük gülistanlık değildir.
AŞK OLDUMU BÖYLE OLUR .....tebrikler